Doğu Anadolu Kırmızısı sığırların; başta Erzurum, Kars ve Ardahan illeri olmak üzere Doğu ve Kuzeydoğu Anadolu Bölgesi’nde yetiştiriciliği yapılır. Kombine, et ve süt verimine sahiptir. Küçük yapılı, sert mizaçlı, kemik yapısı sağlam, göğsü dar ve derisi kalındır. Baş yapısı narin, ince, uzun, gözler çıkıntılı, alın çukurdur. Merme siyah renklidir. Sırtta ester çizgisi bulunmaz. Göğüs dardır. Belden sağrıya doğru yükselme, sağrıdan kuyruğa doğru alçalma görülür. Genellikle sağrı dar, keskin, sivri ve düşüktür. Vücudun arka tarafı ön tarafından daha yüksektir
Beden rengi koyu kırmızı veya tonlarındadır. Genellikle düz renkli olsa da karın ve memede küçük beyaz lekeler bulunabilir. Ayrıca merme ve kulak kenarındaki kıllarda siyah pigmentler yer alabilir. Kimi hayvanlarda başın bazı kısımları ile boyun, göğüs ve bacaklar daha koyudur. Bazı hayvanlarda tırnak ile derinin birleştiği 2-3 cm genişliğindeki bölgede siyah tüyler olabilir. Kısa boynuzlu (brahyceric) sığır ırklarındandır. Hem erkekler hem de dişiler boynuzludur. Boynuzlar koyu renk tonundadır. Boynuz dipleri daha açık renktedir ve boynuz uçlarına doğru renk siyahlaşmaktadır. Sedef renkli boynuzlara da sıkça rastlanır. Boynuz genellikle hilal şeklinde olmakla birlikte farklı şekilde boynuz yapıları olabilmektedir. Yanlara düz ve kısa, ileri doğru eğik olabileceği gibi zaman zaman kulak arkasına veya geriye doğru kıvrılmış boynuz şekillerine de rastlanabilmektedir.
Irka Özgü Özellikler
Küçük cüsseli olmakla birlikte güçlüdür. Olumsuz çevre şartlarına dayanıklıdır. Kalitesiz yemlerle hayatını sürdürebilir. Engebeli alanlardaki otlakları değerlendirebilir ve hastalıklara karşı direnci yüksektir. Sürü ve analık içgüdüsü gelişmiştir. Sürüde en güçlü hayvan sürü lideri olur. Sürüde başta gider ve sürüyü korur. Sağımları zordur, makinalı sağıma uygun değillerdir. Buzağılarını görmeden sütlerini indirmezler. Sağımcı ve bakıcı değişikliklerine kolay uyum sağlayamazlar. Sürü halinde merada yönetimleri kolaydır, fakat kapalı alanlarda hırçınlaşabilirler.
Yetiştirme Koşulları
Karasal iklimin hüküm sürdüğü, engebeli arazilerde ve ilkel barınakların bulunduğu şartlarda yetiştirilmektedir. Şap vb. salgın hastalıklara özellikle yaşlı hayvanlar çok dayanıklıdır. Uygun olmayan ahır şartlarına çok dayanıklıdır. Kalitesiz yemlerden istifade edebilme yetenekleri yüksektir. Otlama yeteneği iyidir, aşırı meyilli meralardan çok iyi yararlanırlar. Mayıs ayından itibaren meraya ve yaylalara çıkarılırlar. Yılın yaklaşık 6 ayını merada geçirirler. Mera süresince ek yemleme yapılmaksızın köy sürüleri şeklinde yetiştirilirler.
| Vücut Ölçüleri ve Verim Özellikleri | Erkek | Dişi |
|---|---|---|
| Cidago Yüksekliği (cm) | 115-125 | 105-115 |
| Vücut Uzunluğu (cm) | 130-140 | 115-125 |
| Doğum Ağırlığı (kg) | 20-22 | 17-19 |
| Ergin Canlı Ağırlık (kg) | 350-450 | 250-350 |
| Damızlıkta Kullanma Yaşı (ay) | - | 24-26 |
| Günlük Canlı Ağırlık Artışı (g) | 800-1000 | 600-800 |
| Laktasyon Süt Verimi (lt) | - | 900-1000 |
| Laktasyon Süresi (gün) | - | 200-220 |
| Sütte Yağ Oranı (%) | - | 4-5 |
0 yorum:
Yorum Gönder