Boz sığır ırkının yayılma alanı Türkiye’nin Trakya, Marmara, Kuzey ve İç Ege, Batı Anadolu bölgeleridir. Balkan ülkelerinde de yetiştiriciliği yapıldığı için Plevne Sığırı olarak da bilinir. Bu bölgelerin iklim ve çevre şartlarına adapte olmuş ve fakir gıda ile yetinen bir ırktır. Kombine, et ve süt verimine sahiptir. Nesli tükenme tehlikesi altında olup, gen kaynağı olarak muhafaza edilmektedir.
Genel Tanımı
Vücut sağlam yapılıdır. Sağrının kuyruk sokumuna yakın kısmı oldukça dardır, bu nedenle üstten bakıldığında üçgen şeklinde görünür. Erkeklerde vücut önden arkaya doğru daralır. Sağrı cidagoya göre daha yüksektir. Kıl rengi açık gümüşiden koyu kül rengine kadar değişir. Boğaların göz etrafında gözlük gibi koyu bir halka mevcuttur. Mermenin etrafı ise siyah bir halka ile çevrilidir. Kulakların içi siyah kıllarla kaplıdır. İnekler boğalara göre daha açık renkli olurlar. Genellikle boyun, döş, göğüs, omuzların alt kısımları ve bacaklar vücudun diğer yerlerine göre daha koyudur. Deri rengi koyu gri, tırnaklar ise siyahtır. Anüs bölgesinin siyah renkte olması ırkın saflığı konusundaki işaretlerden biri olarak kabul edilir. Buzağılar açık kahverengi doğar, büyüdükçe renk griye dönüşür. Erkek ve dişiler boynuzludur. Boynuzlar hilal şeklinde, yapısı dairesel kesitli ve boğumsuzdur.
Irka Özgü Özellikleri
Ani yem değişikliklerine dayanıklıdır. Düşük kalitedeki yemleri değerlendirebilecek sindirim sistemine sahiptir. Her türlü olumsuz doğa şartlarına, yetersiz beslenmeye ve hastalıklara karşı oldukça dayanıklıdır. Hastalandığı takdirde çok hızlı iyileşir. Güçlü ve sert tırnaklara sahiptir. Hırçın ve saldırgan mizaçlı olup, yavrusunu ve mensubu olduğu sürüyü koruma içgüdüsü oldukça gelişmiştir. Sürüden herhangi bir yavru alınmaya çalışıldığında anasıyla birlikte tüm sürü saldırıya geçer. Tehlike sezdiklerinde ise sürü toplanarak daire şeklinde savunma pozisyonu alır. Sağıma alıştırılması çok güçtür. Buzağılarını görmeden sütlerini indirmezler.
Yetiştirme Koşulları
Irkın doğal yaşam alanları genelde dağlık bölgelerdeki orman içleri ve engebeli arazilerdir. Bu tür alanlarda insan müdahalesi olmadan yaşama, beslenme ve üreme yeteneğine sahiptir. Kış ayları dışında yem masrafı bulunmayan ve çoban gerektirmeyen sığırlardır. Çevre şartlarının iyileştirildiği durumlarda hem süt, hem de et verim kabiliyetlerini artırabilirler.
| Vücut Ölçüleri ve Verim Özellikleri | Erkek | Dişi |
|---|---|---|
| Cidago Yüksekliği (cm) | 123-128 | 115-120 |
| Vücut Uzunluğu (cm) | 120-125 | 110-115 |
| Doğum Ağırlığı (kg) | 24-26 | 22-24 |
| Ergin Canlı Ağırlık (kg) | 450-500 | 300-400 |
| Damızlıkta Kullanma Yaşı (ay) | - | 24-28 |
| Günlük Canlı Ağırlık Artışı (g) | 1000-1100 | - |
| Laktasyon Süt Verimi (lt) | - | 1000-1200 |
| Laktasyon Süresi (gün) | - | 210-230 |
| Sütte Yağ Oranı (%) | - | 4-5 |
0 yorum:
Yorum Gönder